O książce: 1968 / To szósta powieść wybitnego angielskiego pisarza, szósta z siedmiu, które napisał w latach trzydziestych, a dokładniej od 1929 do 1939 r., w najaktywniejszym i najbardziej owocnym okresie jego twórczości. Wszystkie siedem powieści poświęconych jest tematyce współczesnej i tworzą jeden cykl, który przyciągnął uwagę szczerością wyznań autora i żarliwymi potępieniami rzeczywistości burżuazyjnej w latach nadejścia reakcji faszystowskiej. Mogłoby się jednak wydawać, że „Siedmiu przeciw Reevesowi”, „farsowa komedia”, jak określa się tę powieść w podtytule, wyróżnia się na tle innych. Komedia slapstickowa naprawdę ją wyróżnia, ale jednocześnie wyróżnia ją z tłumu. Maniera i duch żrącego komiksu zostały tu przedstawione w niezwykłej koncentracji i wyznaczają styl całej książki. Jednak ten sposób i ducha nietrudno odnaleźć w pierwszej powieści Aldingtona, jego Śmierci bohatera. Początków głównego tematu „Siedmiu przeciw Reevesowi” łatwo też doszukać się w tych odcinkach, w których mowa o „jedynych mądrych ludziach”, jak Aldington sarkastycznie nazwał pełnych zarozumiałości przywódców zachodniego modernizmu w główny nurt, którego na początku lat dwudziestych rozpoczął następnie swoją działalność literacką poeta-imagista.